Πάνε αρκετοί μήνες που έχουμε υποδεχτεί το παιδάκι μας στη ζωή μας. Κάθε μέρα που περνά δεν χορταίνουμε να το βλέπουμε, να το ακούμε, να το ζούμε. Έχουμε ήδη χιλιάδες καταγραφές στην κάμερα μικρών και μεγάλων στιγμών και όλο και βρίσκουμε χρόνο να ανατρέξουμε σε αυτές και να χαμογελάσουμε πλατιά. Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση όταν ανοίγω τον υπολογιστή του άντρα μου είναι ένα εικονίδιο πάνω αριστερά στην οθόνη με τίτλο “Καρδούλα παιδάκι”. Με πηγαίνει πίσω στην πρώτη φορά, ένα μήνα περίπου πριν τη γέννηση του γιου μου που είχα κάνει το λεγόμενο “καρδιοτοκογράφημα”. Η καρδιά του ακουγόταν δυνατά σε όλο το δωμάτιο και ο μέλλων χαζομπαμπάς δεν έχασε την ευκαιρία να καταγράψει τον αξιοθαύμαστο ήχο. Τότε ακόμα οι παλμοί του ήταν πολύ πιο γρήγοροι από τον δικό μας, αν δεν μας το είχαν πει θα είχαμε ανησυχήσει. Ήταν πραγματικά μαγικό να ακούς και να νιώθεις ότι εκεί μέσα – στην τεράστια κοιλιά μου – βρισκόταν ένας πραγματικός άνθρωπος. Ήταν τόσο μαγικό που ο μπαμπάς του το έχει ακόμα στην οθόνη του. Τον φαντάζομαι να το ακούει όταν η μέρα του δεν πηγαίνει τόσο καλά. Πώς άλλοι άνθρωποι προτιμούν μια χαλαρωτική μουσική, ίσως για εκείνον αυτός ο ήχος να αποτελεί την πιο γλυκιά χαλάρωση. Δεν τον αδικώ καθόλου…