Για δεύτερο συνεχόμενο σαββατοκύριακο, ο “μεγάλος” μου γιος ξεσηκώθηκε : Λού-να-παρκ! Αυτή τη φορά δεν μπορούσαμε να του χαλάσουμε το χατίρι και πήραμε τον δρόμο για το διάσημο Luna Park της πόλης μας. Ο μεγάλος τροχός μας καλωσόρισε στην είσοδο, αλλά είχαμε ήδη κάνει την βόλτα μας στο εσωτερικό του πριν λίγους μήνες και τον προσπεράσαμε γρήγορα. Θορυβώδη τρενάκια και μυθικές φιγούρες μας καλούσαν από παντού, όμως εμείς είχαμε συγκεκρμένο στόχο : περάσαμε πάνω από μισή ώρα σε ένα παιχνίδι με αεροπλάνα που στροβιλίζονται γύρω-γύρω και πάνω-κάτω, όπου ακόμα και ο μικρός μου γιος έκανε το ντεμπούτο του και έδειξε να το απολαμβάνει. Αφού χαζέψαμε σε κουνιστά αλογάκια και λοιπά “συναρπαστικά” παιχνίδια, περάσαμε τις γραμμές του μικρού τραίνου  που διασχίζει το γειτονικό πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς μια παιδική χαρά στο εσωτερικό του. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και τα παιδιά απολάμβαναν το παιχνίδι και την εξερεύνηση στο καινούργιο μέρος. Το πάρκο ήταν γεμάτο παντού με κίτρινα φύλλα που θρόιζαν στα πατήματα μας. Αλλη μια όμορφη, φθινοπωρινή Κυριακή είχε φτάσει στο τέλος της…