Πάσχα με τη γιαγιά στο χωριό. Ιστορίες δίπλα στο τζάκι. Ο μικρός παίζει μπροστά στα πόδια μας. Η μαμά ετοιμάζει τη μαγειρίτσα. Οι άντρες κάτω δένουν το αρνί για αύριο. Μικρές εικόνες συνθέτουν μια μεγάλη ευτυχία. Ανεκτίμητη ευτυχία.

Η γιαγιά μου θυμίζει πόσο ατέλειωτο τους φάνταζε το Μεγάλο Σάββατο μετά από 40 (50 στην πραγματικότητα) ημέρες νηστείας. Χαραγμένο ακόμα έχει μείνει στο μυαλό μου το ρητό της δικής της μαμάς και προγιαγιάς μου :

«Μεγάλο μου Σαββάτο μου και πώς να σε περάσω

απού ‘χεις δέκα ταχινές και δέκα μεσημέρια

και δέκα απομεσήμερα και ακόμα μιαν ημέρα…»

Έπαιρναν μαζί τους από ένα αυγό και ένα καλτσούνι και πήγαιναν στην εκκλησία. Έτσι και εμείς τώρα ετοιμαζόμαστε να πάρουμε τις λαμπάδες και τα φαναράκια μας και να κατηφορίσουμε. Να ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη» και να ανταλλάξουμε ευχές αγάπης. Και του χρόνου με υγεία!