Κάθε φορά που ρωτάνε το γιο μου πόσες γιαγιάδες έχει, εκείνος απαντάει γελώντας : 5! Δεν υπερβάλλει. Εκτός από τις 2 γιαγιάδες του, έχει την τύχη να έχει γνωρίσει και 3 προγιαγιάδες. Και εκείνες με τη σειρά τους έχουν την τύχη να τον ζουν και να παίρνουν και άλλη ζωή από τις στιγμές μαζί του. Το βλέπεις στα μάτια τους μόλις τον αντικρίζουν ότι είναι ευτυχισμένες. Μοιρασμένες σε τρία σημεία της γης, είναι δύσκολο να τον βλέπουν συνέχεια. Όμως προσπαθούμε να τις επισκεπτόμαστε όσο το δυνατόν πιο συχνά. Για να τους δίνουμε μεγάλες ανάσες ευτυχίας. Μέχρι την επόμενη φορά.

Η μία γιαγιά έκλεισε φέτος τα 94 της χρόνια. Εκείνος μόλις έχει αρχίσει να εξοικειώνεται με την έννοια των αριθμών, παρόλα αυτά κατάλαβε ότι πρόκειται για μεγάλο νούμερο. «Δηλαδή πόσο πιο μεγάλη από εμένα είναι;», ρώτησε. «90 χρόνια», του απαντήσαμε. Μας κοίταξε έκπληκτος. «Τι λες να κάνουμε για τα γενέθλια της;», ζήτησα τη γνώμη του. «Να της κάνουμε ένα πάρτυ!». Έτσι και έγινε. Παρά τη δυσκολία της στη μετακίνηση, η γιαγιά δέχτηκε την πρόσκληση μας να έρθει για πρώτη φορά στο σπίτι για φαγητό. Είχαμε επιμεληθεί ένα ειδικό μενού με φαγητά που αγαπάει. Τη σοκολατένια τούρτα της φτιάξαμε με το γιο μου από το προηγούμενο απόγευμα με συνταγή από το http://akispetretzikis.com/el/categories/toyrtes/toyrta-sokolatas. Λουλούδια διακόσμησαν το τραπέζι μας και ένα πολύ όμορφο μπουκέτο την υποδέχτηκε από τα χέρια του δισέγγονου της όταν έφτασε. Ήταν πολύ συγκινημένη. Φαινόταν στα μάτια της από την ώρα που μπήκε. Φάγαμε όλοι μαζί και παρότι δεν το συνηθίζει, μας συνόδευσε στο κρασί. Όταν έφτασε η ώρα της τούρτας, ο γιος μου τη βοήθησε να σβήσει το κεράκι της. Μετά τις απαραίτητες οικογενειακές φωτογραφίες 4 γενεών, το πάρτυ έφτασε στο τέλος του. Η γιαγιά έπρεπε να ξεκουραστεί. Πριν λίγο με πήρε τηλέφωνο να με ευχαριστήσει : «ήταν όλα υπέροχα», μου είπε με σπασμένη φωνή, «με κάνατε ευτυχισμένη». Άθελα μου η σκέψη μου έτρεξε πίσω στη δική μου προγιαγιά, τη μοναδική που πρόλαβα ως παιδί. Μπορεί να μην την έζησα πολλά χρόνια, όμως οι αναμνήσεις που έχω από εκείνη είναι από τις πρώτες ευτυχισμένες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο…