Πριν μία εβδομάδα ακριβώς χορεύαμε στη συναυλία των Imam Baildi στη Βιέννη, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας. Το είχαμε μάθει αρκετό καιρό πριν και είχαμε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή πως δε θα αφήναμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Άλλωστε ήταν η μοναδική φορά έως τώρα που είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε κάποιον από την «πατρίδα» σε «ξένο» έδαφος. H απόφασή μας μας δικαίωσε. Οι Imam Baildi ήταν πραγματικά καταπληκτικοί και ξεσήκωσαν το mix αυστριακό και ελληνικό κοινό ήδη με την εμφάνιση τους. Τους βοηθήσαμε να μάθουν στους ξένους φίλους τους πώς να χειροκροτούν αλά ελληνικά, πώς να λένε «Έλα», «Πάμε» και μετά και τα 2 μαζί, πώς να διώχνουν την κακή ενέργεια. Περνούσαν υπέροχα και αυτό φαινόταν στα χαμόγελα τους και στα πόδια που δεν σταματούσαν να κουνιούνται. Για εμάς όμως ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν η αίσθηση να τους παρακολουθείς σε άλλο τόπο που σου δημιουργούσε αμέσως την ανάγκη να εκφραστείς, να νιώσεις λίγο πιο κοντά στην Ελλαδίτσα. Τραγουδήσαμε και χορέψαμε με την καρδιά μας σε όλα τα κομμάτια τους. Όταν όμως η Ρένα τραγούδησε αλά Βέμπο το «Χωριό μου», ένιωσα ένα σκίρτημα κάπου εκεί αριστερά. Δυο εβδομάδες περίπου με χώριζαν από το καλοκαιρινό ταξίδι στη χώρα μου και οι στίχοι μίλησαν στην καρδιά μου όσο ποτέ :

Τα πλούτη αυτά και τα καλά τι να τα κάνω

εγώ αδέλφια μου μερόνυχτα ποθώ

λίγο θυμάρι να μυρίσω κι ας πεθάνω

σε μια γνωστή κορφή ν’ανέβω κι ας χαθώ…

…Χωριό μου χωριουδάκι μου

και πατρικό σπιτάκι μου

στη σκέψη μου σας φέρνω νύχτα μέρα

εδώ στα ξένα πέρα…

Φεύγοντας, αγοράσαμε το live cd τους. Με ειδική αφιέρωση στα παιδιά μας. Και από την επόμενη ημέρα αρχίσαμε να το ακούμε μαζί. Κάθε μέρα. Δε χρειάζεται να πω ότι ενθουσιάστηκαν με τη μουσική και άρχισαν αμέσως να χορεύουν εκστασιασμένα. Ειδικά σε αυτό το τραγούδι. Δεν ξέρω αν τους το μεταδίδω εγώ, δεν ξέρω αν κάπως το νιώθουν ότι σημαίνει πολλά για εμένα, όμως είναι μαγικό να βλέπεις δυο μικρά πλασματάκια να προσπαθούν με τα βηματάκια τους να ακολουθήσουν το ρυθμό. Και εγώ πλέον μετράω μέρες. “Να ξαναβρώ τις παιδικές τις συντροφιές μου και να τα πούμε…ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ…”