1.700 μόλις χιλιόμετρα χωρίζουν τη Βιέννη από την Αθήνα. Δηλαδή 3 φορές Θεσσαλονίκη-Αθήνα και κάτι παραπάνω. Η περσινή μας απόφαση για κατάβαση με το αυτοκίνητο βασίστηκε σε δύο κυρίως παράγοντες : 1) χρειαζόμασταν το αυτοκίνητο για όλο το διάστημα που θα μέναμε στην Ελλάδα και 2) θέλαμε να ζήσουμε την περιπέτεια του road trip…ναι, ναι, ακόμα και με παιδιά! Αυτό πέρυσι. Γιατί φέτος δε χρειάστηκε καν να προηγηθεί συζήτηση. Επαναλάβαμε το ταξίδι μας κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και αυτή τη φορά ήταν ακόμη καλύτερα – αυτή τη φορά άλλωστε ήμασταν πια έμπειροι…

Έχετε γουρλώσει τα μάτια σας; Θα σας απαντήσω ειλικρινά ότι δε θα έπρεπε. Το road trip είναι μια φανταστική εμπειρία, ακόμα και για τα ίδια σας τα παιδιά. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή οργάνωση και θετική διάθεση. Και όλα θα πάνε πρίμα! Ιδού 10 tips από μαμά :

1. Αρκετό καιρό πριν ελέγχουμε τα διαβατήρια της οικογένειας, για να μη βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Αντίστοιχα ελέγχουμε τυχόν ειδικά έγγραφα που απαιτούνται για να εισέλθεις και να εξέλθεις σε ορισμένες χώρες. Για παράδειγμα, στη FYROM ζητούν πράσινη κάρτα ασφάλισης αυτοκινήτου, την οποία προμηθευόμαστε από την ασφαλιστική μας.
2. Ελέγχουμε στο διαδίκτυο τι πρέπει να πληρώσουμε για τη διέλευση στις εθνικές οδούς κάθε κράτους. Με τα τωρινά δεδομένα, σε Αυστρία και Ουγγαρία χρειαζόμαστε ειδικό σήμα που μπορούμε να πληρώσουμε και ηλεκτρονικά (Vignette). Στη Σερβία, σε ορισμένα διόδια παίρνουμε μία κάρτα, βάσει της οποίας πληρώνουμε σε επόμενους σταθμούς. Στα Σκόπια, το μοτίβο είναι ίδιο με το ελληνικό, και μάλιστα μπορούμε να πληρώσουμε σε Ευρώ, αλλά προσοχή: μόνο με κέρματα ενός ή δύο Ευρώ και πενήντα λεπτών. Για να γελάσετε και να κλάψετε μαζί, θα σημειώσω ότι το χρηματικό ποσό για να περάσεις 4 κράτη είναι το ίδιο με το ποσό που πληρώνεις για να πας από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα!
3. Προμηθευόμαστε ένα καλό σύστημα πλοήγησης (και τη βάση του). Εγγυημένη λύση είναι το Tom Tom. Αν δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα, τυπώνουμε χάρτες. Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιους δρόμους πρέπει να ακολουθήσουμε, ιδίως ελλείψει διαδικτύου. Επίσης μπορεί να υπάρχει κάποια αλλαγή στους δρόμους, την οποία θα πρέπει να τσεκάρουμε. Το σύστημα πλοήγησης βοηθάει επίσης στην τήρηση των ορίων ταχύτητας. Τέλος, βοηθάει απλά και μόνο στην αίσθηση επιτεύξης του στόχου, καθώς ανά πάσα στιγμή ενημερωνόμαστε για το πόσα χιλιόμετρα έχουμε ακόμα και για την εκτιμώμενη ώρα άφιξης μας. Πάντως η διαδρομή Βιέννη-Αθήνα είναι μάλλον η πιο απλή, καθώς η Βουδαπέστη είναι μια ευθεία από την αυστριακή πρωτεύουσα και στη συνέχεια απλά ακολουθούμε την Ε75 μέχρι το τέρμα.
4. Ελέγχουμε επίσης τα βενζινάδικα. Την πληροφορία αυτή μπορεί να μας δώσει και το σύστημα πλοήγησης. Ειδικά αν έχουμε εταιρικό αυτοκίνητο με συγκεκριμένες κάρτες που συνεργάζονται με συγκεκριμένες εταιρείες, είναι καλό να ξέρουμε σε ποια σημεία της διαδρομής μπορούμε να το τροφοδοτήσουμε. Αν δεν έχουμε κάρτες, ούτε πιστωτικές, οργανώνουμε έτσι τις στάσεις μας, προκειμένου να βάλουμε βενζίνη σε κράτη που δέχονται ευρώ, για να μη βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Αποφεύγουμε τις πολύ συχνές στάσεις, γιατί κουράζουν, αλλά πιο πολύ αποφεύγουμε να μείνουμε στη μέση του δρόμου από βενζίνη. Για να μη σταματάμε συνέχεια, προσπαθούμε επίσης να συνδυάσουμε τη στάση για βενζίνη με στάση για τουαλέτα, φαγητό, νερό, κλπ.
5. Αποφασίζουμε αν θα σπάσουμε τη διαδρομή, μέσω μίας ή περισσότερων διανυκτρεύσεων ή αν θα πάμε «ντουγρού». Σίγουρα η δεύτερη λύση είναι πιο γρήγορη και γλιτώνει μέρες διακοπών στον προορισμό, όμως η άποψη μου είναι ότι θα πρέπει να επιλέγεται υπό τις εξής και μόνο προϋποθέσεις : 2 τουλάχιστον οδηγοί στο αυτοκίνητο και αποφυγή οδήγησης τη νύχτα. Ιδιαίτερη προσοχή θέλει η οδήγηση στη Σερβία νότια του Βελιγραδίου και σε ολόκληρα τα Σκόπια, καθώς γίνονται συνεχώς έργα και το υπάρχον οδικό δίκτυο είναι σε κακή καστάσταση, ενώ σε μεγάλο μέρος της διαδρομής υπάρχει μόνο 1 λωρίδα διέλευσης. Αν λοιπόν αποφασίσουμε να μην διανυκτερεύσουμε, προσπαθούμε να προγραμματίσουμε έτσι την αναχώρησή μας, προκειμένου να αποτρέψουμε ή έστω περιορίσουμε την οδήγηση τη νύχτα. Αν πάλι αποφασίσουμε να σπάσουμε το ταξίδι, ψάχνουμε από νωρίς για κατάλυμα που θα πληροί τις ανάγκες μας (για παράδειγμα εγγύτητα στην εθνική οδό και κλειστό πάρκινγκ για το αυτοκίνητο που λογικά θα είναι υπερφορτωμένο) και κάνουμε την ανάλογη κράτηση, αναφέροντας την πιθανή ώρα άφιξης. Αν αυτή αλλάξει λόγω απροόπτου, ενημερώνουμε αντίστοιχα. Καθώς το Βελιγράδι τυχαίνει να είναι ακριβώς στη μέση της διαδρομής Βιέννη – Θεσσαλονίκη, αποτελεί μια πολύ καλή λύση για διανυκτέρευση. Όχι μόνο έχει μεγάλη προσφορά καταλυμάτων, αλλά επίσης έχει ένα πανέμορφο κέντρο, το οποίο αξίζει τουλάχιστον ένα απόγευμα επίσκεψης και χαλάρωσης από το ταξίδι
6. Οργανώνουμε το θέμα του φαγητού και νερού. Αν θέλουμε να αποφύγουμε χρονοβόρες στάσεις και να είμαστε προετοιμασμένοι για απρόοπτα, η λύση είναι μία : προμηθευόμαστε ψυγειάκια ή ισοθερμικές τσάντες και πολλές παγοκύστες, ειδικά αν είναι καλοκαίρι. Σε μία τσάντα τοποθετούμε τα νερά και αναψυκτικά. Σε δεύτερη τσάντα τοποθετούμε το φαγητό. Προτεινόμενες εύκολες λύσεις είναι τα sandwich, τα βραστά αυγά, τα κεφτεδάκια (αν θέλουμε να είμαστε ελληνική παραδοσιακή οικογένεια) και τα φρούτα που τρώγονται εύκολα, όπως μήλα, σταφύλια, βερίκοκα, μπανάνες. Σε μια τρίτη τσάντα τοποθετούμε τις «λιχουδιές», οι οποίες και θα μας σώσουν από τις δύσκολες καταστάσεις γκρίνιας. Πολύ καλή και υγιεινή λύση είναι οι ξηροί καρποί. Προσπαθούμε να σκεφτούμε σνακς που αρέσουν στα παιδιά αλλά τρώγονται αργά και επίσης δε λερώνουν ιδιαίτερα μέσα στο αυτοκίνητο. Σε περίπτωση που έχουμε μωρό, προγραμματίζουμε αντίστοιχα το γάλα του ή το φαγητό του. Τα ειδικά έτοιμα γευματάκια είναι μάλλον η καλύτερη λύση για τέτοιες περιστάσεις.
7. Οργανώνουμε τις αποσκευές. Υπολογίζουμε το χώρο στο αυτοκίνητο, έτσι ώστε ανάλογα να προγραμματίσουμε την ποσότητα πραγμάτων που μπορούμε να πάρουμε μαζί μας. Όπως και να έχει, αφιερώνουμε μια μικρή βαλίτσα στη διαδρομή μας. Σε αυτή βάζουμε από 1 τουλάχιστον αλλαξιά για κάθε παιδί, και φυσικά από 1 για εμάς. Ειδικά αν πρόκειται να κάνουμε διανυκτέρευση, θα πρέπει να υπολογίσουμε επίσης καλλυντικά, πιζάμες κλπ που θα χρειαστούν στο ξενοδοχείο. Μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου τοποθετούμε οπωσδήποτε φαγητά και νερά και από ένα πανωφόρι για όλους μας. Τοποθετούμε επίσης τα παιχνίδια των παιδιών, καθώς και αλλαξιέρα κλπ. – γενικά οτιδήποτε θα χρειαστούμε στο ταξίδι μας, για να αποφύγουμε αχρείαστες στάσεις. Προσπαθούμε ωστόσο να αφήσουμε μία θέση στο πίσω κάθισμα σχετικά κενή. Ο λόγος; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χρειαστεί να μετακινηθούμε σε αυτή, για να απασχολήσουμε τα παιδιά όταν εκείνα θα έχουν πλέον βαρεθεί ή κουραστεί πολύ
8. Παίρνουμε μαζί μας αρκετά παιχνίδια. Όπως και στο ταξίδι με αεροπλάνο, οργανώνουμε τη γνωστή τσάντα του Sport Billy. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ.
9. Δεν ξεχνάμε το θέμα της μουσικής. Road trip χωρίς μουσική δε γίνεται. Διαλέγουμε αγαπημένα cd για εμάς και άλλα τόσα για τα παιδιά μας. Δημοκρατικά παίζουμε και από τις 2 κατηγορίες. Δεν υπάρχει πιο cult κατάσταση από το να διανύεις τα Βαλκάνια, ακούγοντας Τσιτσάνη ή αδελφούς Κατσιμίχα. Από την άλλη μεριά, τα παιδικά cd θα μας δώσουν πολλές ανάσες ηρεμίας και καλής διάθεσης. Αν βαρεθούμε τα cd, μπορούμε να πιάσουμε πάντα το τραγούδι – είναι σίγουρο ότι τα παιδιά θα ενθουσιαστούν και θα μας ακολουθήσουν (ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουν)
10. Εξίσου σημαντική λύση ψυχαγωγίας αποτελούν οι ταινίες. Η κατοχή tablet αποτελεί τον κρυφό άσσο στο μανίκι μας. Χρειαζόμαστε ειδική βάση στήριξης και ταινίες που αγαπούν τα παιδιά μας. Μόλις τα αποκτήσουμε, έχουμε μια εγγυημένη λύση για αρκετή ώρα ψυχαγωγίας για τους μικρούς (καμιά φορά και μεγάλους) επιβάτες. Προσοχή : δεν ξεχνάμε το φορτιστή του tablet.

Πριν φύγουμε, ελέγχουμε ότι έχουμε πάρει μαζί μας φορτιστές (αν έχουμε και αυτοκινήτου ακόμα καλύτερα), κινητά, χρήματα (τα ψιλά θα βοηθήσουν στα διόδια). Βάζουμε τα παιδιά στα καθισματάκια τους, φοράμε τις ζώνες μας και ξεκινάμε! Μπορεί το ταξίδι να περιλαμβάνει λίγη κούραση, αλλά αποτελεί σίγουρα πολύ όμορφη και πλούσια εμπειρία που θα μας συντροφεύει για μια ζωή. Ακόμα και αυτή η πολύωρη καμιά φορά αναμονή για έλεγχο στα σύνορα με την πολυπολιτσμικότητα της, ακόμα και αυτή έχει το ενδιαφέρον της. Και όταν πια διασχίσουμε τα ελληνικά σύνορα και δούμε τη γαλανόλευκη να κυμματίζει, είναι σίγουρο ότι θα νίωσουμε συγκινημένοι. Όχι μόνο γιατί πλησιάζουμε στο τέρμα του ταξιδιού, αλλά γιατί επιτέλους φτάνουμε στην πατρίδα. Και αυτό για εμάς που μένουμε μακριά είναι από μόνο του καταπληκτικό. Καλό μας ταξίδι…