Μια από τις πιο ωραίες φωτογραφίες του γιου μου τον απεικονίζει να βουτάει ολόκληρος κάτω από το νερό, κατά τη διάρκεια ενός μάθηματος baby swimming. Όλα άρχισαν το πρώτο καλοκαίρι, όταν το μωρό μας, έξι μόλις μηνών, λάτρεψε τη θάλασσα με την πρώτη ματιά ή μάλλον με την πρώτη βουτιά. Δε σταματούσε να χτυπάει το νερό με τα χεράκια του, να χώνει το κεφάλι του μέσα, να γελάει…Στον ίδιο βαθμό έδειχνε να ευχαριστιέται το καθημερινό του μπάνιο στη μπανιερίτσα του με όλα τα νερά να εκσφενδονίζονται στο πάτωμα και εμάς να απολαμβάνουμε τη χαρά του. Θεωρήσαμε λοιπόν ότι αυτή την πρώτη αγάπη έπρεπε να την καλλιεργήσουμε και να μην την αφήσουμε να χαθεί. Και γραφτήκαμε σε μαθήματα baby swimming. Η σκέψη μας αποδείχτηκε σωστή, καθώς ο γιος μας λάτρεψε από την πρώτη στιγμή το καινούργιο του χόμπυ. Αυτό που δεν είχαμε υπολογίσει ήταν πόσο θα το λάτρευε η μαμά του. Θυμάμαι ακόμα να φεύγω σαν τρελή από το γραφείο, για να προλάβουμε το μάθημά του. Και μόλις αυτό ξεκινούσε, όλο το άγχος έσβηνε ως δια μαγείας. Ήταν η πιο ξέγνοιαστη, η πιο απολαυστική μισή ώρα της εβδομάδας. Δεν ξέρω αν έφταιγε μόνο ότι έβλεπα το μωρό μου ευτυχισμένο, δεν ξέρω αν χαιρόμουν ακόμα περισσότερο που μοιραζόμουν αυτή τη στιγμή μαζί του, δεν ξέρω αν έπαιζε ρόλο το ίδιο το νερό, όμως χαλάρωνα τόσο πολύ που δεν ήξερα τελικά ποιος από τους δυο μας περνάει καλύτερα…