Ίσως να θυμάστε μια κασέτα με παιδικά τραγούδια που ακούγαμε μικροί…Απεικονίζει ένα αγοράκι δίπλα σε ένα κοριτσάκι που κρατάει μια μπάλα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα πρόσωπα τους ήταν μελαγχολικά. Αφού η κασέτα περιείχε όλα τα κλασικά τραγούδια που λατρεύαμε να ακούμε ως παιδιά : το φεγγαράκι, μια ωραία πεταλούδα, η καλή μας αγελάδα, η βαρκούλα του ψαρά…

Όταν έγινα για πρώτη φορά μαμά, άρχισα να ψάχνω ένα cd που να περιέχει όλα αυτά τα τραγούδια. Ήθελα να τα μάθει και το παιδί μου, ευχόμουν να τα αγαπήσει εξίσου. Ψάχνοντας σε καταστήματα, είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, μέχρι που τυχαία σκόνταψα πάνω σε ένα καπέλο. «Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια». Από τη Μαρίζα Κωχ. Με μια γρήγορη ματιά διαπίστωσα ότι περιείχε όλα τα τραγούδια που έψαχνα. Και μερικά ακόμα που δεν ήξερα. Το αγόρασα ικανοποιημένη. Στην αφιέρωση της, η Κωχ ακριβώς αυτό αναφέρει : «πόσο συχνά συναντά γονείς μικρών παιδιών που της δηλώνουν πόσο πολύ τραγούδησαν στα παιδικά τους χρόνια τα τραγούδια αυτά. Και πως έτσι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως ό,τι περιέχει αλήθεια, ομορφιά και αγάπη παραμένει ζωντανό στο χρόνο».

Όταν έβαλα το cd για πρώτη φορά να παίξει, με περίμενε μια έκπληξη. Παιδικές φωνές κατέκλυσαν το σπίτι. Δεν τραγουδούσε λοιπόν μόνη της. Είχε μια παρέα παιδιών να τη συνοδεύει. Ανάμεσα στα τραγούδια συνομιλούσε μαζί τους, ένιωθα ότι παρακολουθούσα live συναυλία. Κοιτούσα τις αντιδράσεις του γιου μου. Φαινόταν πραγματικά να το απολαμβάνει. Το καινούργιο μας cd έγινε καθημερινή συνήθεια. Ήταν η μουσική υπόκρουση στα παιχνίδια μας. Και η «Μα-ί-ζα» ήταν μια από τις πρώτες λέξεις που εκείνος έμαθε να ζητάει. Τα τραγούδια της γρήγορα συμπεριλήφθηκαν στο ρεπερτόριο της δικής μας οικογενειακής συναυλίας. Είχα πετύχει το στόχο μου! Όταν ήρθε και ο δεύτερος γιος μου, βρήκε τη Μαρίζα πλέον εγκατεστημένη στο σπίτι. Και έτσι έμαθε κι εκείνος γρήγορα να την αγαπάει.

Χαίρομαι που τα παιδιά μου έχουν μάθει όλα αυτά τα τραγούδια. Περνάω και εγώ μαζί τους υπέροχα ακούγοντας το cd. Παρόλο που κάθε φορά στο τραγούδι Νο35 σφίγγεται η καρδιά μου. Πρόκειται για μια διασκευή από την Κωχ του παραδοσιακού τραγουδιού «O Ταχυδρόμος», αφιερωμένο στις γιαγιάδες που έχουν παιδάκια και εγγονάκια στην ξενιτιά. Για τον καημό που κρύβουν μέσα τους. Το αφιερώνω κι εγώ με τη σειρά μου στη δική μου μαμά, στη γιαγιά των παιδιών μου. Και της στέλνω την αγάπη μας…

Να’χα ένα ταχυδρόμο να τον είχα βοηθό

να μαθαίνω απ’το πουλί μου πώς περνάει μοναχό.

Να κι έρχεται ένα πουλάκι μ ανοιγμένα τα φτερά

και του λέω ωραίο τρυγονάκι πως περνάς στην ξενιτιά.

Και του δένω γραμματάκι στο λαιμό με μπλε κλωστή

και του λέω ωραίο τρυγονάκι πρόσεξε να μη χαθεί.

Όπου δεις δυο κυπαρίσσια και στη μέση μια μυρτιά

εκεί μέσα ωραίο τρυγονάκι να τινάξεις τα φτερά.