– Να μοιράζεσαι απλόχερα. Να προσφέρεις, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.
Πόσες και πόσες φορές το έχουμε πει στα παιδιά μας, με την ελπίδα να το καταλάβουν και να το κάνουν πράξη. Μια πολύ καλή ευκαιρία για “επανάληψη” σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι η σημερινή 11η Νοεμβρίου και η γιορτή του Αγίου Μαρτίνου στο σχολείο. Ο Μαρτίνος ήταν ένας απλός άνθρωπος που μοιραζόταν τα υπάρχοντά του και στήριζε όσους είχαν ανάγκη. Χαρακτηριστικά λέγεται ό,τι στη διάρκεια μιας χιονοθύελλας έκοψε στα δύο τον μανδύα του, για να ντύσει έναν γυμνό φτωχό και έτσι τον έσωσε από το κρύο. Μάλιστα, ο «δικός μας» Δομήνικος Θεοτοκόπουλος του έχει αφιερώσει έναν πίνακα του, στον οποίο απεικονίζεται ο Άγιος Μαρτίνος στο άλογο του να σχίζει τον μανδύα με το ξίφος του και να τον δίνει στον ζητιάνο.
Πώς γιορτάζεται η σημερινή μέρα; Ήδη έναν μήνα πριν, ξεκινούν οι προετοιμασίες. Τα παιδιά με τη βοήθεια των δασκάλων τους φτιάχνουν τα φαναράκια τους (Laternen) προκειμένου να συμβολίσουν το φως και την ελπίδα που φέρνει η προσφορά στη ζωή των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Παράλληλα, μαθαίνουν τα σχετικά τραγούδια. Μιλούν για το φως που λάμπει στον ουρανό από το φεγγάρι και τα αστέρια, το οποίο συμπληρώνεται στη γη από τα φαναράκια των παιδιών. Τραγουδούν για την πράξη αγάπης του Μαρτίνου, για το πόσο όμορφο είναι να γίνονται όλοι μια φωνή, για να τραγουδήσουν την αξία της προσφοράς. Προχωρούν όλα μαζί, κρατώντας από το ένα χέρι τους γονείς τους και από το άλλο περήφανα το φαναράκι τους. Η γιορτή λαμβάνει χώρα το απόγευμα, έτσι ώστε να έχει προλάβει να νυχτώσει. Η ατμόσφαιρα είναι θα μπορούσε κανείς να πει κατανυκτική. Η εικόνα με τα μυριάδες φαναράκια να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι και τις παιδικές φωνές να γεμίζουν τους δρόμους με τραγούδια μοιάζει μαγική. Μετά το πέρας των τραγουδιών, μοιράζεται σε κάθε παιδί ένα Kipferl (γλυκό ψωμί σε σχήμα κρουασάν). Εκείνο, κόβωντας το σε μικρά κομματάκια, αναλαμβάνει να το μοιράσει στα μέλη της οικογένειας του, κάνοντας έτσι πράξη το νόημα της γιορτής. Τα φαναράκια σβήνουν. Όλοι επιστρέφουν στο σπίτι τους με την καρδιά τους ζεστή παρά το κρύο…
– To share generously. To offer without expecting return.
How many times have we said that to our children, hoping that they will understand and start doing so? A very good opportunity for “revision” in many European countries is the 11th of November and the St. Martin feast at schools. Martin was a simple and kind man who shared his belongings and supported those in need. It is said that during a blizzard he cut in 2 his cloak, in order to clothe a naked poor man and thus saved him from cold. Indeed, El Greco has devoted a painting to him, which shows St. Martin on his horse to tear the cloak with his sword and give it to the beggar. How is this day celebrated? Preparations start already one month before. Children with the help of their teachers make and decorate their lanterns (Laternen), which they light up that day, in order to symbolise light and hope that offering gives to people in need. At the same time, they learn songs, which talk about the light on the sky from the moon and stars and on the earth from the kids’ lanterns. They sing too about the act of love of Martin, about how beautiful it is to become a united voice, which glorifies the value of offering. They walk altogether, holding proudly their parents in one hand and in the other their lantern. The feast takes place in the afternoon, so that it is dark enough. The atmosphere is unctuous. The picture of the lanterns twinkling in the dark and the children voices filling the streets with songs is magical. After the celebration, a Kipferl (sweet bread, in croissant shape) is given to each child. It has to cut it in small pieces and hand it out to the members of his family, making practice of the celebration meaning. The lanterns go out. We all return at home with our hearts feeling warm, despite the cold.
Apomamasemama 