Όταν έφτασε η ώρα να αφήσουμε το σπίτι μας στη Βιέννη, μετά το πέρας μόλις 2 χρόνων, οι τοίχοι ήταν ακόμα καθαροί ως επί το πλείστον. Συμφωνήσαμε λοιπόν με τον ιδιοκτήτη ότι δε χρειαζόταν να τους βάψουμε λόγω χρήσης. Κατά την παράδοση των κλειδιών, μου ζήτησε ευγενικά να ελέγξει τους χώρους. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι να φτάσει στο δωμάτιο του μεγάλου μου γιου. «Τι είναι αυτή η μεγάλη μαυρίλα στον τοίχο;». Κοίταξα με τρόμο το σημείο που μου έδειχνε. Δίπλα του στεκόταν κανονικά το κρεβάτι του γιου μου, αλλά ακριβώς εκεί…ήταν κενό. Πλην όμως…ακριβώς εκεί κάθε βράδυ καθόταν ένας από τους δυο μας, για να του διαβάσει ένα παραμύθι πριν κοιμηθεί. Η μεγάλη μαυρίλα στον τοίχο δεν ήταν τίποτα άλλο από την πλάτη μας που ακουμπούσε εκεί. Χαμογέλασα. «Αυτή η μαυρίλα είναι αγάπη», αναφώνησα. Με κοίταξε σαστισμένος, δεν καταλάβαινε. «Μεγάλη ιστορία», του απάντησα, γνέφοντας αόριστα.
Αν θέλετε τα παιδιά σας να αγαπήσουν τα βιβλία, αρκούν 2 απλά βήματα : το πρώτο που όλοι μας ξεχνάμε από την εποχή της εμφάνισης των έξυπνων τηλεφώνων είναι να σας βλέπουν με ένα βιβλίο στο χέρι, όχι με ένα κινητό. Αυτή η επαναλαμβανόμενη εικόνα θα μείνει τόσο τυπωμένη στο μυαλό τους, που θα είναι περίεργο να μη θέλουν κι εκείνα να κάνουν το ίδιο. Το δεύτερο βήμα είναι να τους αγοράζετε πολλά βιβλία. Και να μη σταματήσετε ποτέ. Μη φοβάστε, δε θα κακομάθουν. Όχι για να τα βάλετε στο ράφι της βιβλιοθήκης τους και να τα αφήσετε μόνα τους να τα επεξεργαστούν. Αλλά για να τους τα διαβάζετε. Συνέχεια. Ή τελοσπάντων όσο πιο συχνά μπορείτε. Αν βλέπετε ότι κάπου μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας χάνεστε, ορίστε μία ώρα μέσα στην ημέρα που θα είναι αφιερωμένη στο βιβλίο.
Εμείς στη Βιέννη καθιερώσαμε την ώρα πριν τον ύπνο. Μόλις ετοιμαζόμασταν, ο γιος μου καθόταν στο κρεβάτι του και ένας από τους 2 μας αναλάμβανε να του διαβάσει το παραμύθι της επιλογής του. Μπορώ να θυμηθώ πολλές αστείες στιγμές. Όπως τις φορές που υπήρξε διαπραγμάτευση, επειδή είχαμε αργήσει αλλά εκείνος επέμενε να του διαβάσουμε έναν ολόκληρο τόμο. Ή όταν υπήρχε φιλοξενούμενος στο σπίτι, επειδή πάντα ο κλήρος έπεφτε σε εκείνον, έτσι για αλλαγή. Ή τις καναδυο φορές που κορόιδεψε το θείο του που τον έβαζε για ύπνο ότι ο κανόνας είναι να διαβάζουμε 3 βιβλία πριν κοιμηθούμε. Ή την πρώτη φορά που ο μικρός μας γιος έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του άντρα μου, για να ακούσει και εκείνος το παραμύθι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μεγάλη μαυρίλα που αφήσαμε πίσω μας υποδεικνύει μόνο την αγάπη : όχι τη δική μας για το παιδί μας, αυτή είναι δεδομένη, αλλά την αγάπη του παιδιού μας για τα βιβλία που χτίστηκε πάνω σε αυτό ακριβώς τον τοίχο. Ακόμα και τώρα, που μετακομίσαμε στο καινούργιο μας σπίτι και σαν μεγάλος πια κοιμάται πάνω στο νέο διόροφο κρεβάτι τους και δεν είναι το ίδιο εύκολο να διαβάσω το βιβλίο και στους 2 μαζί, ακόμα και τώρα βρίσκουμε τον τρόπο μας. Συνήθως πίνουμε το βραδινό μας γάλα, διαβάζοντας ένα παραμύθι. Αν δεν τα καταφέρουμε τότε, απλά το διαβάζουμε αγκαλιά στο πάτωμα του δωματίου, ένας κάθεται στο ένα πόδι μου και ένας στο άλλο. Ή στον καναπέ. Ή μπρούμυτα πάλι στο πάτωμα. Δεν έχουμε πια ιεροτελεστία, αυτό είναι αλήθεια, αλλά το σημαντικό είναι ότι δεν το αμελούμε. Και φυσικά ότι οι βάσεις έχουν πια μπει, ακόμα και στον μικρό μου γιο.
Αν θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας ακόμη περισσότερο το μικρόβιο του βιβλίου, προσπαθήστε να ορίσετε ένα χώρο, συνήθως μια γωνία μέσα στο δωμάτιο τους ως χώρο βιβλίου. Τοποθετήστε παραμύθια σε χαμηλό ύψος, σε βιβλιοθήκες ή ράφια, ώστε ακόμα και ένα μωρό να μπορεί να τα πιάσει. Βάλτε ένα πουφ, ένα παιδικό χαλάκι, μαξιλάρια, κάτι που να τα κάνει να νιώθουν αναπαυτικά. Οριοθετήστε το χώρο αν έχετε τη δυνατότητα με κουρτινάκια, παραβάν, εναλλακτικά με μια σκηνή. Διακοσμήστε εμπνευσμένα, προσθέστε φωτάκια. Αν χρειάζεστε έμπνευση, απευθυνθείτε στο pinterest. Είναι εγγυημένο ότι θα τα βρείτε άπειρες φορές χωμένα ανάμεσα σε βιβλία στον δικό τους προσωπικό χώρο. Μην κουράζεστε να ξαναβάζετε τα βιβλία στη θέση τους. Θα έρθει κάποτε εκείνη η μαγική ώρα που τα παιδιά θα τα μαζεύουν μόνα τους. Σημασία έχει να μάθουν να τα αγαπούν. Και να τα σέβονται. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου. Καλή ανάγνωση!
When the time came to leave our appartment in Vienna after only 2 years, the walls were still mostly clean. We agreed with the owner that we did not need to paint them due to usage. During the delivery of the keys we took a walk together around to check the house. In the room of my older son he stopped suddenly. “And what is this big black spot on the wall?”. I looked horrified at the point he was showing to me. My son’s bed normally stood just next to it, but this very point was empty. But…at this very point we were sitting every night to read a fairytale to him before going to sleep. The big black spot was nothing else but our back leaning up against the wall. I smiled. “This black spot is love”, I told him. He looked at me confused, he could not get it. “Long story”, I replied, nodding vaguely.
If you want your children to love books, two simple steps are enough: the first thing we forget since smart phones is that they must see you with a book on hand, not with a cell phone. This recurring image will be so imprinted in their mind that it will be fast impossible not to want to do the same. The second step is to buy them a lot of books. And never stop. Don’t be afraid, you will not spoil them. But don’t buy books just to put them on the shelf and leave the kids alone to discover them. Read books to them. Endlessly. Or at least as often as you can. If you see that somewhere in the everyday madness you are lost, set a time that will be dedicated to books.
In Vienna we set up the time before going to sleep. My son would lie on his bed and one of us would read to him a fairytale of his choice. I can remember many funny moments. Like when we were negotiating, because we were late, but he insisted on reading a whole volume. Or when there was a guest at home, cause he/she would have to read for him for a change. Or these times that he fooled his uncle who put him to sleep that the rule is to read three books before we sleep. Or the first time that my little son ran into his father’s arms to listen to the fairytale too.
What is for sure is that the big black spot that we left behind indicates pure love : not ours for our child, this one is a given, but our child’s love for books which was built on this wall. Even now, that we moved to our new home and as the big brother in the family he sleeps upstairs on their new two-storey bed, and it’s not as easy to read the book at both of them together, even now we find our way. Usually we drink our evening milk, reading a fairytale. Or we just read it afterwards on their bedroom floor, one sitting on one leg and one on the other. Or on the couch. Or all of us lying on the floor. We no longer have a ritual, that’s true, but the important thing is that we do not neglect it. And of course the foundation is already there, even for my little son.
If you want to help the book germ spreading even more among your children, try to define a space, usually a corner in their room as a book space. Place books at low height, in libraries or shelves, so that even a baby can catch them. Put a pouffe, a children’s mat, pillows to make them feel comfortable. Define clearly the space if you have the possibility of using curtains, slides, use a tent alternatively. Decorate accordingly, add lights. If you need inspiration, turn to Pinterest. I can guarantee that you will find your kids infinitely times lying between books in their own personal space. Do not get tired of putting the books back in place. The magical time when they will gather them on their own will definitely come at some point. What is now important is that they learn to love them. And to respect them. Everything else is a matter of time. Enjoy the reading!
Apomamasemama 