Το μαγικό κόσμο των επιτραπέζιων παιχνιδιών αρχίσαμε να τον ανακαλύπτουμε όταν ο μεγάλος μου γιος έκλεισε τα 2 του χρόνια. Το πρώτο μας παιχνίδι το λάβαμε μάλιστα από μια καλή μας φίλη ως δώρο για τα γενέθλια του. Το όνομα αυτού : «Ο Φρουτόκηπος» (Obstgarten) ή στην ελληνική εκδοχή του «Ο κήπος με τα κεράσια» από την αγαπημένη εταιρεία Haba. Οι παίκτες μοιράζουν ξύλινα φρούτα στα δέντρα και στη συνέχεια καλούνται να τα μαζέψουν σε ένα καλάθι. Αποστολή του παιχνιδιού : πρέπει να προλάβουν να τα συγκεντρώσουν όλα πριν τα φάει το κοράκι. Το παιχνίδι εγγυάται εκπαίδευση των αριθμών, των χρωμάτων και πολλή-πολλή διασκέδαση. Μέχρι εδώ καλά. Το στοιχείο που διαφοροποιεί το συγκεκριμένο παιχνίδι από τα αναρίθμητα επιτραπέζια παιχνίδια που έχουμε στη συλλογή μας πια, είναι ότι οι παίκτες δε συναγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά ενάντια σε ένα ξένο στοιχείο, το οποίο εκπροσωπείται από το κοράκι. Κατά μία έννοια αυτό από μόνο του είναι καταπληκτικό, αφού ξαφνικά εκλίπουν οι αντιπαλότητες και όλοι (τα 2 παιδιά μου δηλαδή) γίνονται ξαφνικά 1. Το ακόμη πιο καταπληκτικό όμως δεν είναι το ίδιο το παιχνίδι, αλλά οι αθώες παιδικές ψυχούλες που το ζουν με όλη τους την καρδιά και εξακολοθούν να αγαπούν όλα τα πλάσματα αυτού του πλανήτη, ακόμα αν παίζουν εναντίον τους. Γιατί ναι μεν όταν νικάει το κοράκι, στενοχωριούνται. Όταν όμως χάνει, τι γίνεται; Αρχικά χαίρονται, όπως είναι επόμενο. Με ενδιαφέρον όμως παρακολουθώ κάθε φορά την επόμενη κίνηση τους. Ποια είναι αυτή; Πιάνουν το κοράκι και του δίνουν να φάει από τα φρούτα τους. Γιατί το κακόμοιρο, δεν πρέπει να μείνει νηστικό. Αντί να γιορτάζουν τη νίκη τους απέναντι στο «κακό» πουλί, εκείνα στενοχωριούνται που δεν πρόλαβε να φάει. Και το φροντίζουν. Ένα μάθημα ζωής από μικρούς για μεγάλους.
We first discovered the magical world of board games when my first son turned two years old. He actually got his first game as a gift for his birthday. Its name : “Fruit garden” -“Obstgarten” by the beloved toy company Haba. Players place wooden fruit on the trees and then are asked to pick them up in a basket. Mission of the game: they must gather all of them before the crow eats them. The game guarantees a perfect training as far as numbers and colours are concerned, not to mention the lots of fun. So far so good. The special feature in this game is that it is the only one among the countless board games we have gathered till now in our collection, where players do not compete against each other, but against an outsider, represented by the crow. In a sense, this is amazing, because suddenly there are no more fights among my two children, who to my surprise function as one, as a team. However, the most amazing thing is not the game itself, but the innocent childhood souls who really feel it like it is real and who love all the creatures of this planet, even the bad ones. Because, when the crow beats them, they are sad. But when it loses, how do they react? At first, naturally, they are happy. But what is their next move? They grab the crow and give it some of their fruit. Cause even the bad guy should not starve. Instead of celebrating their victory over the “bad” bird, they are sorry for it. And they take care of it. A life lesson from children for grown ups.
Apomamasemama 