Read in English

Σήμερα είναι το καθιερωμένο Flohmarkt της γειτονιάς μας. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι κάθε ένοικος της πολυκατοικίας κατεβάζει στην αυλή την πραμάτεια του και την πουλάει στους περαστικούς που κάνουν τη βόλτα τους. 

Αν ρωτήσεις τους περισσότερους τι τους αρέσει πιο πολύ σε αυτή τη μέρα, μάλλον θα σου πουν ότι χαίρονται που ξεφορτώνονται τα ξεχασμένα – άχρηστα πράγματα της αποθήκης τους. Αλήθεια είναι αυτό και μάλιστα μεγάλη. Αν ρωτήσεις εμένα, θα σου πω ότι αυτό που απολαμβάνω πιο πολύ σε αυτή τη μέρα είναι η ίδια η γειτονιά. Η γειτονιά που ζει μακράν την πιο ζωντανή μέρα της μέσα στο χρόνο. Που οι ένοικοι γίνονται ένα και γνωρίζονται ξανά από την αρχή. Κι αυτό είναι κάτι μαγικό που μόνο αν το ζήσεις, μπορείς να καταλάβεις την αξία του. 

Στις 9 το πρωί όλοι κατεβάζουν τους πάγκους τους στην αυλή και τοποθετούν τα πράγματα τους. Τα απλώνουν όμορφα-όμορφα και περιμένουν. Ύστερα ξεκινούν τους καφέδες, τα κέικ και τα γλυκά. Λίγο αργότερα φτάνουν τα τυράκια και οι ελίτσες από τους Έλληνες γείτονες τους, σε συνδυασμό πάντα με αλκοόλ. Σιγά-σιγά οι συζητήσεις φουντώνουν. “Τι κάνεις; Πώς πέρασες στις διακοπές; Πώς πάει η δουλειά; Πού θα πας τον Αύγουστο; Δεν ήξερα ότι ζωγραφίζεις”. Νέα που δεν μοιραστήκαν όλο το χρόνο, φτάνει αυτή η μέρα για να τα μοιραστούν, να έρθουν λίγο πιο κοντά, να γίνουν γειτονιά με την καθολική έννοια του όρου.

Και όταν πια η ώρα περάσει και οι τελευταίοι επισκέπτες φύγουν, τότε ακριβώς ξεκινάει το πιο όμορφο κομμάτι της μέρας. Μαζεύουν τα περισσευούμενα, ενώνουν τους πάγκους, κατεβάζουν τα γκριλ και αρχίζουν το ψήσιμο και το φαγοπότι. Πολλές φορές, πράγμα σπάνιο, ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα, ακούς παιδικές φωνούλες να τρέχουν στην αυλή. Αν προσέξεις καλά τη μουσική, ίσως ακούσεις και Χατζηδάκι. Κάποια στιγμή τα μάτια κλείνουν, σβήνουν τα φώτα, οι γείτονες αποχαιρετιούνται. Ραντεβού πάλι σε ένα χρόνο. 

Today is flea market day in our neighbourhood. In simple terms, this means that every tenant in our block of flats brings their belongings into the yard and sells them to the passers-by.

If you ask people what they like most in this day, they will probably tell you that they are happy to get rid of the forgotten – useless stuff of their cellar. It is indeed great. If you ask me, I will tell you that what I enjoy most is the neighbourhood itself. The neighbourhood that enjoys the most vibrant day of the year. Where tenants become one and get to know each other again. It is so magical that only if you experience it, you can realise its value. 

At 9 in the morning, everyone brings their benches and stuff into the yard. They demonstrate them beautifully and wait. Coffee, cakes and desserts come as next. Shortly after, cheese and olives arrive from their Greek neighbours, always in combination with alcohol. Slowly, the conversations kick off. “Ηοw are you doing? How was your vacation? How’s work doing? Where will you be in August? I didn’t know that you draw…” News that has not been shared all year long, is being shared this day, tenants come a little closer, they become a real “neighbourhood”.

And when time goes by and the last visitors leave, the most beautiful part of the day begins. They pick up the left overs, unite the benches, they bring their grills and start grilling and eating. Often, even after midnight, you hear voices of children running in the yard, how unusual. If you pay attention to the music, you may also hear Hatzidaki. At some point the eyes close, the lights turn off, the neighbours say goodbye. Until next year.