Αγαπητό ημερολόγιο, σήμερα κλείνουμε 27 μέρες στο σπίτι. Τις μέτρησα στον πίνακα που έχει κρεμάσει η μαμά στο ψυγείο. Εκεί που ζωγραφίζω μια χαμογελαστή φατσούλα κάθε μέρα που περνάμε ωραία. Είναι γεμάτο χαμογελαστές φατσούλες. Αφού κάθε μέρα περνάμε καλά. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δύσκολες μέρες. Εκείνες που η μαμά πρέπει να δουλέψει. Είναι δύσκολες, γιατί δεν μπορώ να της μιλάω συνέχεια. Και τώρα που έχω μάθει ότι μπορώ, μου είναι δύσκολο να περιμένω. Μου έχει ζητήσει να μην τη διακόπτω, αλλά εγώ έχω μάθει το κόλπο. Μπαίνω μπουσουλώντας στο δωμάτιο, για να μη με δουν οι συνάδελφοί της, και περιμένω το σήμα, το κόκκινο κουμπί στα ακουστικά. Μόλις το πατήσει, ξέρω ότι μπορώ να μιλήσω. Δυστυχώς ο Δημήτρης δεν το έχει καταλάβει και της μιλάει. Όμως η μαμά δε νευριάζει. Μόνο γελάει. Μετά μας δίνει μια καινούργια ιδέα και την αφήνουμε πάλι στην ησυχία της. Η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι πολύ που έχω τον Δημήτρη. Παλιά είχα πει στη μαμά πως δεν τον θέλω, χωρίς βέβαια να το πολυεννοώ, αλλά τώρα που περνάμε μαζί όλη μέρα, έχω καταλάβει ότι είναι η καλύτερη παρέα. Παίζουμε πολλά παιχνίδια. Όχι επιτραπέζια, παίζουμε με τη φαντασία μας, σε κόσμους που κατασκευάζουμε στο σαλόνι. Η μαμά και ο μπαμπάς έβγαλαν τα έπιπλα και έχουμε όλο το χώρο δικό μας για περιπέτειες. Πόσο χαρήκαμε! Μόνο που πρέπει να συμμαζεύουμε πριν κοιμηθούμε. Είμαι περήφανος, γιατί έχω μάθει πολλά πράγματα. Έμαθα να στρώνω το κρεβάτι μου και να διπλώνω τα ρούχα μου. Είμαι περήφανος και για τις φακές που μεγαλώνουν στο περβάζι. Τις ποτίζω κάθε δεύτερο βράδυ. Τώρα όμως πρέπει να κοιμηθώ. Ανυπομονώ να ξυπνήσω, για να φτιάξουμε κρέπες με τον μπαμπά! Κάθε βράδυ σχεδιάζουμε τι θα φάμε για πρωινό και είμαστε οι καλύτεροι βοηθοί. Η μαμά λέει ότι θα γίνουμε μεγάλοι μάγειρες! Μόνο μια στενοχώρια έχω. Σε λίγες μέρες θα παίρναμε το αεροπλάνο, για να περάσουμε τα Χριστούγεννα με τον παππού και τη γιαγιά. Η μαμά λέει ότι τα αεροπλάνα δεν πετάνε. Της είπα να φουσκώσουμε μπαλόνια και να τα δέσουμε στο αεροπλάνο που φτιάξαμε προχτές. Νομίζω ότι τα μάτια της ήταν λίγο υγρά, αλλά με αγκάλιασε γρήγορα και δεν είμαι σίγουρος. Ύστερα ψιθύρισε ότι θα βάλει τα δυνατά της να πάμε σύντομα. Θα κάνω υπομονή. Καληνύχτα!

Dear diary, today we are counting 27 days at home. I am counting them on the board that mom hung on the fridge. On this board I paint a smiley face every day we are happy. It is full of smiley faces! Yes, we are always happy. The truth is that there are difficult days. The ones that mom has to work. They are difficult, because I cannot talk to her all the time. And now that I know that I can, it’s hard to wait. She has asked me not to interrupt her, but I have learned the trick. I crawl into the room, so that her colleagues do not see me, and I wait for the signal, the red button on the headphones. Once she presses it, I know I can talk. Unfortunately, Dimitris has not understood it yet and is talking to her. But mom doesn’t get angry. She just laughs. Then she gives us a new idea and we leave her alone again. The truth is that I am very happy to have Dimitris. I used to tell mom that I do not want him, without of course meaning it, but now that we spend all day together, I know that he is the best company. We play a lot of games. No board games, we play with our imagination, in worlds that we build in the living room. Mom and dad took out the furniture and we have all the whole space for our adventures. How happy we are! We only have to clean up before going to bed. I am proud, because I have learned many things. I have learned to make my bed and fold my clothes. I am also proud of the lentils that grow beside the window. I water them every other night. But now I have to sleep. Looking forward to tomorrow!We are going to make pancakes with dad! Every night we plan what we will eat for breakfast and we are the best sous chefs. Mom says we will become great chefs. There is only one thing that makes me sad. In a few days we would take the plane, to spend Christmas with my grandparents. Mom says planes don’t fly. I proposed to inflate balloons and tie them to the plane we made yesterday. I think her eyes were a little wet, but she hugged me quickly and I’m not sure. Then she whispered that she would do her best to go as soon as possible. I will be patient. Good night!