Ε λοιπόν, δεν υπάρχει πιο ωραίο παιχνίδι στα πάρκα αυτή την εποχή από τα φύλλα. Κυριακάτικη πρωινή βόλτα, ήλιος με δόντια στον ουρανό, εξερέυνηση παιδικής χαράς και πολύ γέλιο. Όμως το σημείο που κεντρίζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των παιδιών είναι ένα βουνό από φύλλα που έχουν μαζευτεί σε ένα σημείο του πάρκου. Τρέχουν, χώνονται ανάμεσα τους, τσαλαβουτούν, τα πετούν στον αέρα, τρελαίνονται να τα ακούν να θροϊζουν στο πέρασμα τους. Δεν θέλουν να πάμε στο σπίτι. Μόλις ανακάλυψαν το πιο ωραίο παιχνίδι. Καθόλου τυχαία, το πιο απλό. Χαμογελάω. Πόσο εύκολο πράγμα είναι η ευτυχία. Και πόσο απλό είναι να το καταλάβεις κοιτώντας ένα παιδικό πρόσωπο.

Well, there is no better game during autumn in parks but the leaves. Sunday morning stroll, sun shining in the sky, playground exploration and much-much laughter. But what triggers the kids most is a pile of leaves. They run over them, they bury themselves in them, they paddle in them,  they throw them in the air, they stop to listen as the leaves rustle when they step on them. They do not want to go home. They have just found the most interesting game. As simple as it is. I am smiling. How easy happiness can be. And how simple it is to get it by looking at a child’s face.